زندگی حضرت عیسی (ع)

موضوعات متداول آثار هنری:

 تجسد و کودکی

نخستین دوره‌ی زندگی حضرت عیسی (ع) شامل رویدادهای باروری مریم، تولد، طفولیت و کودکی است.

تبشیر: فرشته‌ی مقرب جبرئیل به مریم عَذرا يا باكره بشارت می‌دهد که وی به طرز معجزه‌آسایی پسر خدا، حضرت عیسی (ع)، را حامله می‌شود و او را می‌زاید. نقاشان گاهی با کبوتری که نماد «روح‌القدس»، سومین «شخص» تثلیث (در کنار پدر، پسر) است حضور خداوند را به هنگام بشارت نشان می‌دادند.

دیدار: مریم حامله با اليصابات، دخترعموی بزرگ خود که یحیای تعمیددهنده‌ی آینده را حامله است، دیدار می‌کند. اليصابات نخستین کسی است که تصدیق می‌کند بچه‌ای که مریم حامله است پسر خدا است.

میلاد، بشارت به چوپان‌ها و ستایش چوپان‌ها: حضرت عیسی (ع) شب‌هنگام در بیت اللَحم زاده و در سبدی گذاشته شد. مریم و شوهرش، یوسف، با حیرت به نوزاد نگاه می‌کنند، درحالی‌که فرشته‌ای تولد منجی را به چوپان‌های مزرعه خبر می‌دهد.

ستایش مغان: ستاره‌ای درخشان سه مرد دانا را در شرق باخبر می‌کند که پادشاه یهودیان زاده شده است. آنان ۱۲ روز سفر می‌کنند تا خانواده‌ی مقدس را می‌یابند و هدایای نفیسی به عیسی نوزاد تقدیم می‌کنند.

قتل‌عام بی‌گناهان و فرار به مصر: هیرودیس، ترسان از اینکه برای پادشاه رقیبی زاده شده است، فرمان قتل‌عام تمام نوزادان بیت اللَحم را می‌دهد، اما فرشته‌ای خانواده‌ی مقدس را خبردار می‌کند و آنان به مصر می‌گریزند.

معجزات: حضرت عیسی (ع)، در جریان سفرها و آموزش‌هایش معجزات بسیاری انجام می‌دهد، و سرشت ملکوتی‌اش را آشکار می‌کند. در معجزه‌ی قرص‌های نان و ماهی‌ها، به‌طور مثال، حضرت عیسی (ع)، چند قرص نان و مشتی ماهی را به چنان غذایی تبدیل می‌کند که چندین هزار نفر را سیر می‌کند. معجزات دیگر عبارت‌اند از شفا دادن، زنده کردن مردگان، تبدیل آب به شراب، و راه رفتن روی آب.

شام آخر و شستن پای حواریون در اورشليم: حضرت عیسی (ع)، عید فصح را با حواریون اش جشن می‌گیرد. او دراثنای این «شام آخر» خیانت، دستگیری و مرگ قریب‌الوقوع خود را پیش‌گویی می‌کند و از حواریون دعوت می‌کند تا زمانی که نان (نماد جسم وی) می‌خورند و شراب (نماد خون وی) می‌نوشند او را به یادآورند. این آیین در دین مسیح به آیین قربانی مقدس (عشای ربانی) تبدیل شد. در همین شام، حضرت عیسی (ع) با شستن پاهای حواریون اش الگوی افتادگی و فروتنی برای آنان به جا می گذارد.

تألم در باغ: حضرت عیسی (ع) به جبل زیتون به باغ جَتسیمانی یا زیتون ستانی می‌رود، جایی که با دعا به درگاه قادر متعال برای فائق آمدن بر ترس انسانی خویش تقلا می‌کند. حواریونی که در آنجا همراه وی بودند، علیرغم درخواست وی از آنان که هنگام دعا خواندن اش بیدار بمانند، به خواب می‌روند.

خیانت و دستگیری: یکی از حواریون، یهودای اسخریوطی، موافقت می‌کند که در ازای ۳۰ سکه‌ی نقره حضرت عیسی (ع) را به مقامات یهودی بفروشد. یهودا با بوسیدن حضرت عیسی (ع) وی را به سربازان نشان می‌دهد، و حضرت عیسی (ع) دستگیر می‌شود. بعدها، یهودای نادم خود را با حلق‌آویز کردن از درختی می‌کشد.

کشیدن صلیب، برپا کردن صلیب و مصلوب کردن: رومی‌ها حضرت عیسی (ع) را مجبور کردند صلیب خود را از اورشلیم تا جلجتا («محل جمجمه‌ها»، محل دفن حضرت آدم) بر دوش بکشد، وی سه بار به زمین می‌خورد و در طول راه لباس‌ها تکه‌تکه می‌شود. سربازان صلیب را برپا می‌کنند و دست‌ها و پل‌های وی را با میخ به آن می‌کوبند.

مریم عذرا، یوحنای انجیل نویس و مریم مجدلیه در پای صلیب، شیون و زاری می‌کنند، درحالی‌که سربازان مشغول شکنجه‌ی حضرت عیسی (ع) هستند. یکی از سربازان پهلوی حضرت عیسی (ع) را با نیزه می‌درد. حضرت عیسی (ع) پس از کشیدن درد و رنج عظیم می‌میرد. مصلوب کردن از روز جمعه اتفاق می‌افتد، و مسیحیان این روز را هرسال به نام «جمعه‌ی مقدس» بزرگ و گرامی می‌دارند.

پایین آوردن از صلیب، سوگواری و تدفین: دو حواری، یوسف اريماتی و نیکوموس، بدن حضرت عیسی (ع) را از صلیب پایین می‌آورند و او را در قبری که یوسف برای خودش خریده بود دفن می‌کنند. یوسف، نیکودموس، مریم عذرا، یوحنای انجیل نویس و مریم مجدلیه برای حضرت عیسی (ع) سوگواری می‌کنند. (در هنر، پیکر تنهای مریم عذرا که پسر مرده‌ی خود را بر دامن اش به آغوش گرفته پی یتا [به ایتالیایی «سوگ» می‌نامند. در بازنمایی‌های صحنه‌ی تدفین، مریدان حضرت عیسی (ع) وی را درون تابوتی سنگی در گور می‌گذارند.

برای اطلاعات بیشتر دربارۀ هنر تدفینی در صدر مسیحیت اینجا کلیک کنید.