هنر سفالگری در دوره سلجوقی بسیار مورد توجه قرار گرفته بود به طوری که سلاطین سلجوقی از حامیان بزرگ این صنعت بودند . از مهم ترین مراکز سفالگری در این دوره می توان ری را نام برد که نزدیک به تهران هم بود و بر این استناد ری را از مراکز مهم سفال می دانند زیرا در خرابه های ری سفالینه های قدیمی را کشف کردند و این سفالینه ها بر اساس پژوهش تاریخ دانان متعلق به این دوره بوده است . یکی دیگر از مراکز مهم سفالینه های سلجوقی در این دوره شهر کاشان بود که در حال ارتباط با مراکزی چون سلطان آباد و نیشابور و ساوه بودند .
از ویژگی های مهم در سفالگری سلجوقی که قابل مشاهده هستند می توان تزیینات روی ظروف که به صورت حک شده یا بریده بریده شده بودند مثال زد . سفال سازان سلجوقی همانند گذشتگان خود از جمله عباسیان ؛ ویژگی های سفالگری خود را حفظ و در کنار آن از آثار سفالگری چینی نیز تقلید می کردند . این ظروف دارای ویژگی های همچون لعاب های جلادار ؛ به صورت تک رنگ یا چند رنگ و دارای لبه های نازک و ظریف بودند .
در قسمت تزیینات همان گونه که در تصویرهم گویاست از نقوش حیوانی و انسانی به صورت تلفیقی نقش اندازی کردند و این نقوش روی رنگ بک گراند آبی فیروزه ای توانسته تناسب و تعادل را در کل سفالینه رعایت کند . همچنین استفاده از رنگ طلایی به مقدار محدود در نقوش حک شده روی ظرف و دال بر های لبه ظرف در کنار نقوش تزیینی تا حدی این اثر را زیبا و متمایز کرده است .
فهرست منابع
- راهنمای صنایع اسلامی ؛ موریس اسون دیماند
- بدیع الله دبیری نژاد ؛ سلاجقه و گسترش ترکی در چشم انداز ارتباط فرهنگی . 1384
