هنر شیشه گری بعد از هنر سفالگری و بافندگی یکی از قدیمی ترین هنر های اسلامی هستند که قدمت آن حدود دو هزار سال تخمین زده شده است. به طور کلی هنر شیشه گری تشکیل شده از به عمل آوردن نوعی سنگ به نام سنگ سیلیس است که آن را به کمک حرارت بسیار بالا به شکل پذیری آن کمک می کند . یکی از قدیمی ترین اثر کشف شده مربوط به هنر شیشه گری را اگر بخواهیم مثال بزنیم می توان مهره های شیشه ای را نام برد که متعلق به منطقه مارلیک در استان گیلان بود که بر اساس پژوهش های صورت گرفته باستان شناسان قدمتی حدود سه هزار سال را دارد . افزون بر این در معبد چغازنبیل در نزدیکی شوش در معبدی میله های شیشه ای به رنگ به رنگ سیاه و سفید پیدا شده بودند که انتظار می رود کاربرد واستفاده آن در آن برهه زمانی برای انعکاس نور در فضای داخلی بوده است .
اما اوج هنر شیشه گری در دوره پس از اسلام ؛ دوره سلجوقی بود که هنر شیشه گری به نقطه عطف خود رسید . استفاده از غالب های گوناگون در اندازه های متفاوت و تراش دادن و برش دادن روی آثار شیشه گری از ویژگی های برجسته هنر این دوره بود . تصویری که در حال مشاهده آن هستیم با عنوان تنگ شیشه ای سلجوقی یاد شده و همانطور هم که در تصویر قابل مشاهده هست با استفاده از حکاکی و تراشکاری ؛ حرکات اسپیرال و دورانی موجود روی بدنه پایینی تنگ شیشه ای را توانسته ایجاد کند و به آن زیبایی ببخشید . بعد ها در اثر گذر زمان حتی در دوره های تاریخی به وجود آمده بعد از دوره سلجوقی ؛ در دوره صفوی هنر شیشه گری با پیشرفت و ایجاد کارگاه های بزرگ شیشه گری در اصفهان و شیراز توانایی دست یابی به تجارت را پیدا کرد و تحت تعلیم بسیاری از هنرمندان بلور ساز اروپایی از جمله ایتالیایی ها قرار گرفتند .
منبع:
آشنایی با هنر های سنتی ایران . حسین یاوری . 1386
