شیشه گری هنری باستانی در ایران کهن است که نخستین نمونه های آن در گورستان باستانی چغازنبیل به دست آمده است. همچنین جالب است بدانید که قدیمی ترین نمونه های دست ساز شیشه ای در محدوده ایران وسیع باستان و خاورمیانه کشف شده و طبق شواهد به دست آمده از زمان اشکانیان و ساسانیان، می توان گفت هنر و صنعت شیشه گری کاملا در آن زمان رواج داشته است.
هنر شیشه گری در دوره های بعدی مانند سلجوقیان و مغولی دست خوش تکامل و تغییرات زیبایی شد، به طوری که ظروف شیشه ای بسیار هنرمندانه ای ساخته می‌شدند. در دوره صفوی نیز هنر شیشه گری ایرانی تحت تأثیر بلورسازان ونیزی قرار گفت. در هنر شیشه گری، هنرمندان ابتدا با حرارت دادن ماده شیشه آن را نرم کرده و سپس با دمیدن در آن یا با ابزار مختلف، هنرمندانه به ظرف شکل می‌دهند.
همانند تمام ظروف شیشه ای دوره قاجار، این گلاب پاش نیز به صورت تک رنگ و با تزئینات منحصر بفرد بسیاری ساخته شده است. همان طور که می بینید سطح گرد و خارجی گلاب پاش، به زوائد و چین های تزئینی آراسته شده است. شکل پیازی گلاب پاش ها به همراه گردن دراز و کشیده یکی از ویژگی های معمول صنعت شیشه سازی در اواخر دوره شیشه سازی ایرانی می باشد. دهانه این ظرف شیشه ای، مخروطی و باریک ساخته شده تا برای پاشش گلاب مناسب باشد.
گلاب پاش آبی رنگ قاجاری ارتفاعی ۳۰ سانتی متری دارد و امروزه در گالری ۴۶۲، خیابان فیفث آونو نیویورک نگه داری می‌شود.
دوره تاریخی: اسلامی – قاجار
زمان ساخت: قرن دوازدهم خورشیدی
جنس: شیشه آبی
ابعاد: ارتفاع: ۳۰ سانتی متر
محل نگهداری: موزه متروپولیتن، نیویورک
