فیلیپو برونلسکی (Filippo Brunelleschi)
فلورانس درواقع مکانی ایده آل برای رشد ایده‌ها و معماری‌های نوآورانه فراهم کرد و نه‌تنها این واقعیت که شمال ایتالیا یک مرکز هنری و پناهگاهی بود، بلکه یک ابتکار شخصی محسوب می‌شد که از آثار هنری بزرگ محافظت و پشتیبانی می‌کرد. دور از تصور نیست که رنسانس ازآنجا آغازشده و هنرمندان مشهوری مانند داوینچی، میکل‌آنژ و رافائل از این منطقه آمده‌اند. بااین‌حال، لازم به ذکر است که آن‌ها پس از نبوغ فیلیپو برونلسکی (Filippo Brunelleschi) و ایده‌های ابتکاری او ظهور کردند و پیشنهاد کردند که برونلسکی راه را برای رنسانس هموار کند و او را به یک رهبر تبدیل کرد، نه یک پیرو روند.
برونلسکی یکی از معدود معماران و مجسمه‌سازان رنسانس اولیه بود که توانست زنده بماند و در فلورانس زندگی کند. او چنان مشهور بود که در سانتا ماریا دل فیوره، با مجسمه‌ای مرمری که قبل از مرگ توسط خودش ساخته شد، به خاک سپرده شد.
بیشتر اطلاعات بیوگرافی وی به آنتونیو مانتی نسبت داده‌شده است (1497-1423) ریاضیدان و نویسنده ایتالیایی که برونلسکی را می‌شناخت و شرح‌حال او را می‌نوشت. برونلسکی در سال 1377م در فلورانس متولد شد. او تحصیلات خود را با ادبیات و ریاضیات آغاز کرد تا راه پدرش را دنبال کند و یک کارمند دولت شود. بااین‌حال او استعداد خود را در هنر نشان داد و در Arte Della Seta، دانشکده هنرهای زیبا در این شهر ثبت نام کرد، که تحت نظر انجمن بازرگانان ابریشم فلورانس اداره می‌شد، که همچنین شامل طلافروشان و متالورژیست ها.
وی در سال 1398م در رشته طلافروشی فارغ‌التحصیل شد و در سال 1401م وارد مسابقه‌ای برای کمیسیون درهای تعمیدگاه فلورانس شد. آن‌ها در کنار لورنزو گیبرتی به‌عنوان رقیب خود، درهای برنز را تحت موضوع ایثار اسحاق طراحی می‌کنند. بااین‌حال، گیبرتی برنده شد، زیرا نسخه پیچیده‌تری از این موضوع را ارائه داد و او مأمور انجام این کار شد، چیزی که میکل‌آنژ بعداً آن را “دروازه‌های بهشت” نامید (کلاینر، 2006).
ما اطلاعات کافی برای درک دلیل یک طلافروش را نداریم که به معماری روی می‌آورد. بااین‌حال می‌دانیم (مانتی، 1970، واساری، 2006) که سال بعد برونلسکی تصمیم گرفت با دوست Donatello خود به‌منظور مطالعه کلاسیک و هنر رومی از رم دیدار کنند و آن‌ها سه سال در رم اقامت داشتند(440-1402)، جایی که برونلسکی به معماری روی آورد و تخصص خود را اصلاح کرد: “او از بسیاری از ساختمان‌های باستانی نقاشی کرد، ازجمله حمام، کلیساها، آمفی‌تئاترها و معابد، به‌ویژه در مورد ساخت عناصر معماری، مانند طاق و کابین بااین‌حال هدف تحقیقات معماری وی یادگیری بازتولید معماری رومی نبود، بلکه غنی‌سازی معماری زمان خودش و تکمیل مهارت‌های مهندسی او بود.”(چلازی، 1991: 117-121).
در سال 1418م با درخواست مشاوره از معماران سراسر اروپا مسابقه‌ای را اعلام كرد(Heydenreich، 1996: 13) و یك كمیته داوری را با یكی از قدرتمندترین افراد فلورانس، جیووانی دی بیچی دی مدیسی، تشكیل می‌داد. همان‌طور که واتکین (1986: 213) پیشنهاد می‌کند، آرزوی این مرد قدرتمند این بود که فلورانس را به‌عنوان یک شهر موفق در سیاست و اقتصاد معرفی کند، بنابراین او برونلسکی را سفارش داد و از او برای ساختمان‌های شخصی خود استفاده کرد و برونلسکی مجبور شد یک‌بار دیگر در برابر گیبرتی به میدان برود اما این بار موفق شد پیروز شود. نتایج باشکوه بود و افق فلورانس هرگز دوباره مثل گذشته نبود.
برونلسکی برای استحکامات شهر کار می‌کرد، هنگامی‌که به جنگ پیزا و سیه نا پرداخت درحالی‌که وی ازنظر چشم‌انداز پیشگام بود، و ابعاد جدیدی را در نقاشی و به‌طورکلی هنر ارائه می‌دهد، همان‌طور که در پاراگراف بعدی خواهیم دید. او همچنین ماشین‌آلاتی را اختراع کرد که در نصب گنبد و همچنین دستگاه‌های نمایشی که برای مثال فرشتگان را در طی یک نمایش تئاتر پرواز می‌دادند، استفاده می‌کرد. وی در پانزدهم آوریل 1446 درگذشت و همان‌طور که گفته شد در سانتا ماریا دل فیوره به خاک سپرده شد.
اختراع چشم‌انداز Brunelleschi، همان‌طور که در بالا ذکر شد، همچنین به دلیل اصولی که وی بر چشم‌انداز خطی تعیین کرد، شناخته شد. چشم‌انداز مجموعه قوانینی است که به ما امکان می‌دهد بعد سوم (عمق) فضا را در یک سطح دوبعدی درک و طراحی کنیم (Prager & Scaglia، 1970). یونانیان و رومیان باستان موفق شده بودند با چندین تکنیک چشم‌انداز آثار خود را ارائه دهند اما در قرون‌وسطی فراموش شدند. بنابراین برونلسکی آن‌ها را دوباره کشف کرد.
برای اطلاعات بیشتر دربارۀ رنسانس اینجا کلیک کنید.
ترجمه مقاله:
THE RENAISSANCE AND THE ARCHITECURE OF FILIPPO BRUNELLESCHI
Mina Drek
